El corcho de mi cuarto me pinza con nostalgia. El monte desde el Guggenheim a veces me parece pintado. En ocasiones me siento tan observada como si viviese en el show de Truman. Y sola, en una cama tan ancha, que cada día se hace más acogedora. Ahora, después de tanto tiempo, de tantos viajes, y de un cum laude en renegar, siento mi denominación de origen corriendo por mis venas. Y que nadie se atreva a blasfemar.
Jone, batzuetan
-
Jone ez da beti Jone. Inor ez da beti norbera. Gu izateari utzi behar
diogu, batzuetan. Geure gorputza, geure ahoskera, geure keinuak mozorro
bihurtzen d...
Hace 4 días
Ahí ahí, nunca reniegues de este sitio de mierda. Y sobre todo, nunca reniegues de su cerámica, lo más bonito que tiene con mucha diferencia :-D
ResponderEliminarTambién nos tiene [o nos tuvo] a nosotros, que no estamos tan mal ;P
ResponderEliminar